Το προηγούμενο Σαββατοκυριακό με το ΣΦΟΣΠ Κρυστάλλης, επισκεφτήκαμε το βούνο της Οίτης. Ένα από τα ομορφότερα βουνά της Νότιας Ελλάδας, γνωστό για τα λιβάδια του, το ομαλό του ανάγλυφο και τις εποχιακές λίμνες του. Το καταφύγιο στη βόρεια πλευρά του βουνού δεν λειτουργεί λόγω βλαβών στη στέγη, για αυτό διανυκτερεύσαμε στο καταφύγιο "Φοίβος" του ομώνυμου φυσιολατρικού συλλόγου, στην Άνω Παύλιανη. Τι καταφύγιο δηλαδή, πιο πολύ με ξενώνα έμοιαζε (ευχαριστούμε για την φιλοξενία).
Την πρώτη μέρα κάναμε ένα μικρό περίπατο στο ρέμα της περιοχής, παράλληλα με το οποίο υπάρχει σηματοδοτημένο μονοπάτι με παιδικές χαρές, κιόσκια και ένα αναστηλωμένος νερόμυλος. Σάββατο βράδυ αυτοσχέδιο τσιμπούσι με φασολάδα, μακαρόνια, όμορφη μουσική και άφθονο κρασί. Οι περισσότεροι προτίμησαν τους άνετους κοιτώνες, κάποιοι προτιμήσαμε τις σκηνές. Η υγρασία και το κρύο έντονο αλλά ανεκτό, όμως η θέα προς το Μαλιακό με το που ανοίγουμε τα μάτια μας, αποζημιώνει.
Την Κυριακή δεν κατευθυνθήκαμε προς την κορυφή Πύργος, αλλά προς την κορυφή Ξεροβούνι, μέσω του αρχαιολογικού χώρου της Πυράς του Ηρακλή. Η πορεία πολύ ομαλή, μέσα από ελατόδασος, μέχρι το διάσελο της Πυράς. Εκεί η θέα προς τα Βαρδούσια κόβει την ανάσα, η οποία μας συνοδεύει στην τελική κόντρα μέχρι την κορυφή. Αφού κινηθούμε για λίγο σε κορυφογραμμή κατεβαίνουμε απότομα και μπαίνουμε σε πυκνό ελατόδασος, πριν επιστρέψουμε στο καταφύγιο.
Η Οίτη μας αποζημίωσε, ακόμα και αν δεν την επισκεφτήκαμε την άνοιξη, που θεώρειται η ομορφότερη εποχή για το συγκεκριμένο βουνό. Είναι ένα βουνό με πυκνά δάση, το οποίο αν και έχει υψόμετρο πάνω από 2000 μ. έχει πολύ ομαλό ανάγλυφο που το κάνει προσιτό ακόμα και σε αρχάριους πεζοπόρους. Το μόνο αρνητικό, το υπερβολικό δίκτυο δασικών δρόμων, που φτάνουν σχεδόν μέχρι την κορυφή του βουνού, εξυπηρετώντας άγνωστο ποια σκοπιμότητα. Επίσης η σήμανση των μονοπατιών δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι και ιδανική, για ένα βουνό με τέτοιο πεζοπορικό ενδιαφερον.
Χώρος αναψυχής στο ρέμα της Άνω Παύλιανης
Η πρωινή θέα από το μπαλκόνι του καταφυγίου
Η θέα προς τα Βαρδούσια
Λίγο πριν φτάσουμε στην Πυρά του Ηρακλή
