Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Παιδικός σταθμός κτισμένος με χώμα





Η δόμηση με χώμα συχνά αντιμετωπίζεται σαν κάτι που έχει θέση στις διηγήσεις των παππούδων ή στην καλύτερη σε μία γενικότερη προσπάθεια επιστροφής "στα χωριά" (άραγε μπορούμε και θέλουμε όντως κάτι τέτοιο;). Αντίθετα πολλά παραδείγματα στην Ευρώπη, μας δείχνουν ότι η οικολογική δόμηση και συγκεκριμένα αυτή με υλικό το χώμα, έχει θέση και στα κέντρα των πόλεων.
Εκεί στα περίχωρα της Βαρκελόνης, εγκαινιάστηκε ένας παιδικός σταθμός κατασκευασμένος από χώμα, συγκεκριμένα από ωμόπλινθους και τοίχους από κοπανητό χώμα (γνωστό και ως rammed earth ή tapial). Mάλιστα οι πλίνθοι αποτελούν και το φέροντα οργανισμό του κτιρίου και δεν χρησιμεύουν απλά για πλήρωση (βέβαια εκεί δεν έχουν σεισμούς). Για θερμομόνωση χρησιμοποίηθηκε φελλός, η στέγη είναι καλυμμένη με χώμα και οι θόλοι με επαναχρησιμοποιημένα πλακάκια (με την παραδοσιακή τεχνική trencadis).
Περισσότερα εδώ και πιο πολλές φώτο εδώ.








Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Εγκαταλελειμένοι σιδηροδρομικοί σταθμοί στην Πελοπόννησο


Η δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου στην Πελοπόννησσο ήταν από τα πρώτα σημαντικά έργα του νέου τότε ελληνικού κράτους. Ένωσε τα χωριά μεταξύ τους, πολύ πριν φτάσει ο "αμαξιτός" δρόμος και έδωσε ώθηση στην υποτυπώδη βιομηχανία και στο εμπόριο της εποχής. Οι σιδηροδρομικοί δε σταθμοί είναι κυρηγμένοι σαν νεώτερα μνημεία στο σύνολο τους. Αποτελούν ένα από τα πρώτα δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Το κομμάτι του δικτύου Τρίπολη-Καλαμάτα παραμένει ανενεργό πάνω από 10 χρόνια, παρά την πρόσφατη ανακαίνιση της επιδομής του. Οι σιδηροδρομικοί σταθμοί παραμένουν έρημοι ή στην καλύτερη έχουν γίνει αυτοσχέδια καφενεία. Ακόμα και αν καταλήξουμε ότι η επαναλειτουργεία της γραμμής δεν είναι βιώσιμη με τα σημερινά δεδομένα (είναι άραγε βέβαιο αυτό;), οι λιτοί σταθμοί βρίσκονται εκεί αναζητώντας μία νέα χρήση, που να μπορεί να δώσει μια κάποια ζωντάνια στους έρημους αυτούς οικισμούς. (οι φώτο τραβήχτηκαν από εμένα τον Οκτώβριου του 2010)