"Το τσιμεντένιο μανιτάρι": Μια πρωτότυπη πρόταση για τα τσιμεντένια πολυβολεία της Αλβανίας

Η Αλβανία των 3.000.000 κατοίκων, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, κατασκεύασε 750.000 τσιμεντένια πολυβολεία, για να προστατευτεί από υπαρκτούς και ανύπαρκτους εχθρούς. Κατανάλωσε 3 φορές περισσότερο σκυρόδεμα από τη γραμμή Μαζινό.

Στο Αλβανικό τοπίο τα πολυβολεία κυριαρχούν

Η αλβανική κοινωνία από τότε άλλαξε, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των πολυβολείων παραμένει εκεί. Κάποια από αυτά καταστράφηκαν, λίγα από αυτά βρήκαν μια αυτοσχέδια χρήση, αλλά η πλειοψηφία τους το χρησιμεύει μόνο σαν φόντο για φωτογραφίες.

Πολυβολεία που βρήκαν μία κάποια χρήση

Κατεστραμμένα πολυβολεία

Δύο φοιτητές του Πολυτεχνείου του Μιλάνου (Gyler Mydyt και Elian Stefa)τα ονόματά τους), σε μία εργασία προτείνουν την μετατροπή τους σε οικοτουριστικά καταλύματα. Κίνητρο τους η διατήρηση της μνήμης, η ανάπτυξη του οικοτουρισμού και η επανάχρηση κάποιων ήδη κτισμένων "υποδομών". Επιλέγουν 3 τυπολογίες (πεδινά, ορεινά και αστικά πολυβολεία) και προτείνουν τη μετατροπή τους κάποιων από αυτά σε καταλύματα, αστικά WC, περιπτερα πληροφοριών, καφέ κλπ. Οι εργασίες που προτείνουν απλές: καθαρισμός, προσθήκη πόρτας και παραθύρου και ενός κρεβατιού ή γραφείου.

Όλα αυτά ίσως να ακούγονται αφελή ίσως και πολυτέλεια για μια κοινωνία σαν την αλβανική που έχει άλλες προτεραιότητες, αλλά θέτουν το ερώτημα στη σωστή του βάση. Τι κάνουμε με τα κτίσματα που ήδη υπάρχουν, την εποχή της κλιματικής αλλαγής και με βάση την ανάγκη για ανακύκλωση-επανάχρηση? Και στη χώρα μας έχουμε αρκετά κτίσματα που ρημάζουν και περιμένουν μια έξυπνη επανάχρηση (σταθμοί ΟΣΕ σε χωριά, πλίνθινα και πέτρινα σπίτια σε ημιεγκαταλελειμένα χωριά, "κελιά"-ξερολιθιές στα νησιά κλπ).

Πηγή www.inhabitat.com

Le Manable. Eνα σπίτι από "σκουπίδια"

Στην Argentan της Νορμανδίας, στη Γαλλία, το 2007 πραγματοποιήθηκε ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό-κοινωνικό πείραμα. Για τρεις μήνες μια ομάδα αρχιτεκτόνων, φιλοσόφων σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα κατασκεύασαν μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, επαναχρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα που αλλιώς θα πήγαιναν στα σκουπίδια.

Το κτήριο ονομάστηκε “Le Manable” που σημαίνει το κατοικείν στα νορμανδικά. Αυτοί που το οραματίστηκαν θέλησαν να δημιουργήσουν, στην πόλη αυτή των 20000 κατοίκων και του 20% ανεργίας, ένα χώρο όπου κανείς θα μπορεί να μαγειρέψει, να πιεί ένα καφέ, να μπει στο ιντερνέτ, όλα αυτά δωρεάν, καθώς και ένα χώρο για δωρεάν συναυλίες το καλοκαίρι και όπου τα παιδιά θα διδάσκονται φιλοσοφία και κηπουρική. Η ομάδα, που αποτελούνταν από την τοπική κοινωνία, μάζεψε ξύλα, έπιπλα, κοντέινερς, τούβλα, γυαλιά από όλη την γύρω περιοχή και για τρεις μήνες δούλεψε δημιουργώντας έναν φιλόξενο χώρο για όλη την κοινότητα.

http://www.constructlab.net/fichiers/_cat0141_88958_le-manable.pdf

Ποδήλατο που χωράει σε βαλίτσα!

Το πρωτότυπο eco//07 του μεξικάνου σχεδιαστή Victor Aleman, φιλοδοξει να δώσει νέα ώθηση στα "σπαστά" ποδήλατα, που είναι τόσο δημοφιλή τελευταία. Μέσα από μία πρωτοποριακή σχεδίαση που χρησιμοποιεί μια σείρα από άρθρώσεις στις ρόδες και το σκελετό του ποδηλάτου, επιτρέπει αφού το αποσυναρμολογήσουμε να το μεταφέρουμε μέσα σε μία βαλίτσα, κάνοντας το εύκολο στη μεταφορά στο τρένο και το μετρό.

Το αν πρόκειται να κυκλοφορήσει εμπορικά και να έρθει στην Ελλάδα, άγνωστο...

Mήπως τώρα?

Για ακόμα μία φόρα, (τρίτη αν δεν έχασα το μέτρημα) θα γίνει προσπάθεια για να εγκριθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο Μελισσίων η κατασκευή του τμήματος του διαδημοτικού ποδηλατοδρόμου Ψυχικο - Εκάλη. Την Τετάρτη 7 Μαρτίου στο Δημαρχείο Μελισσίων στις 8.3ο. Ας ελπίσουμε να είναι η τελευταία.

Η εικόνα απο το www.podilates.gr