Σπίτια από αλάτι στη Βολιβία

Το ξενοδοχείο από αλάτι

Διακρίνονται τα "τούβλα" από αλάτι

Το εσωτερικό του ξενοδοχείου

Για την στεγάνωση της στέγης χρησιμοποιείται άχυρο και πλασικό

Στα νοτιοανατολικά της Βολιβίας σε υψόμετρο 3700 μ βρίσκεται η μεγαλύτερη αλμυρή έρημος του κόσμου : η Salar de Uyuni. 12.500 τετ. χιλιόμετρα και 10 δισεκατομύρια τόνοι αλατιού, δημιουργούν ένα εντυπωσιακό τοπίο που σιγά σιγά γίνεται τουριστικός προορισμός. Κάποιοι ντόπιοι βρήκαν έναν έξυπνο και οικολογικό τρόπο να χρησιμοποιήσουν αυτό που τους έδωσε η φύση σε αφθονία: κατασκευάζουν σπίτια και ένα ξενοδοχείο από τούβλα από αλάτι.

O τρόπος κατασκευής είναι απλός. Μεγάλα κομμάτια αλατιού εξορύσσονται από την επιφάνεια της ερήμου (έχουν την ίδια αντοχή με αυτά που βρίσκονται βαθύτερα) και κόβονται σε μικρότερα. Για προστασία από τη βροχή φτιάχνονται θεμέλια 30-50 πάνω από το έδαφος, από μπετόν ή πέτρα. Στη στέγη για στεγάνωση τοποθετείται άχυρο και ρολά πλαστικού. Τα μεγάλα κομμάτια αλατιού κόβονται σε μικρότερα, με διαστάσεις παρόμοιες των συμβατικών τούβλων, τα οποία αποτελούν τα δομικά υλικά της κατασκευής. Σαν κονίαμα χρησιμοποιείται αλάτι, ανακατεμένο με νερό και χώμα.

Οι κατασκευές αυτές, μπορεί να μην είναι με την αυστηρή έννοια «παραδοσιακές» γιατί κατασκευάστηκαν τα τελευταία χρόνια, ωστόσο έχουν ενσωματώσει αρκετά στοιχεία του βιοκλιματικού σχεδιασμού. Η χρήση υλικών αυξημένης θερμικής αδράνειας, υλικών από τη γύρω περιοχή που δεν απαιτούν βιομηχανική επεξεργασία και μεταφορά από μακρινούς περιοχές, είναι αρκετά για να χαρακτηρίσουν τον τρόπο αυτό δόμησης, σαν βιώσιμο και οικολογικό.

Πηγη: περιοδικο Ecologic

Και τα ρούχα έχουν το οικολογικό τους αποτύπωμα.

Αγοράζετε βαμβακερά ρούχα ή συνθετικά; Πόσο νερό χρειάστηκε για φτιαχτούν και πόσο για το πλύσιμο τους; Όταν δεν τα χρειάζεστε τα δίνετε για να ξαναχρησιμοποιηθούν ή για να ανακυκλωθούν;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά σας δίνουν το οικολογικό αποτύπωμα, όσον αφορά το ρουχισμό. Η παρακάτω ιστοσελίδα με μια σειρά ερωτήσεων το υπολογίζει και σας κάνει να σκεφτείτε μήπως πρέπει να αλλάξετε τις καταναλωτικές σας συνήθειες ακόμα και στο ζήτημα των ρούχων.

http://www.colour-connections.com/EcoMetrics/household.html

Συμβουλές για σωστό πότισμα

To ξέρατε ότι το μισό της ποσότητας που χρησιμοποιούμε για πότισμα πάει χαμένο; Σύμφωνα με τον γεωπόνο Paul James 8 στους 10 κήπους ποτίζονται με λάθος τρόπο, γεγονός που προκαλεί, εκτός από σπατάλη νερού, ελλιπή ανάπτυξη των φυτών, ζιζάνια και αρρώστιες.
Προβλήματα σαν και αυτά είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν, αλλάζοντας συνήθεις: πώς, πότε και τι ποτίζουμε. Παρακάτω αναφέρουμε κάποια λάθη που καλό είναι να αποφεύγουμε.

Λάθος 1 Συχνό πότισμα. Το να ποτίζουμε καθημερινά και για λίγη ώρα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό. Αυτό γίνεται γιατί οι ρίζες μεγαλώνουν επιφανειακά και συνεπώς ξεραίνονται ευκολότερα.
Λύση: Όταν ποτίζετε αφήστε το νερό να τρέξει μέχρι να ποτίσει το έδαφος σε βάθος 30 εκ. περίπου. Έτσι θα βοηθήσετε τις ρίζες να διεισδύσουν σε βάθος όπου η φυσική υγρασία παραμένει πιο σταθερή.
Tip: Θα μπορούσατε να ποτίζετε τα λουλούδια και τα λαχανικά για μια ώρα μια συγκεκριμένη ώρα της βδομάδας.

Λάθος 2: Πότισμα τη λάθος ώρα.Το ποια ώρα της μέρας ποτίζουμε είναι σημαντικό. Το απογευματινό πότισμα ευνοεί τις αρρώστιες γιατί τα φύλα μένουν υγρά όλη την νύχτα. Το μεσημεριανό είναι ακόμα χειρότερο γιατί μεγάλο μέρος του νερού χάνεται μέσω εξάτμισης.
Λύση: Προσπαθείστε να ποτίζετε μεταξύ 5 και 10 το πρωί, όταν ο ήλιος δεν είναι δυνατός, ο άνεμος συνηθως ασθενής και η θερμοκρασία δροσερή. Έτσι λιγότερο νερό χάνεται μέσω εξάτμισης και τα φύλλα προλαβαίνουν να στεγνώσουν, μειώνοντας την πιθανότητα να προσβληθούν από ασθένειες.
Tip: Η πίεση του δικτύου το πρωί είναι συνήθως υψηλότερη το πρωί και καθυστερεί λιγότερο για να μεταφέρει την ίδια ποσότητα νερού.

Ποτίζοντας δέντρα και θάμνους
‘Οσο τα δέντρα μεγαλώνουν απαιτούν μεγαλύτερες ποσότητες νερού. Νεαρά δέντρα με διάμετρο κορμού 5 απαιτούν το μισό νερό σε σχέση με μεγαλύτερα δέντρα 15 εκατ. Βέβαια τα ώριμα δέντρα με το ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα που διαθέτουν μπορούν να αντέξουν περισσότερο καιρό χωρίς πότισμα. Γι’αυτό η σωστότερη τακτική είναι το να ποτίζονται σε τακτά διαστήματα. Οι θάμνοι χρειάζονται πότισμα κάθε 7-10 μέρες (ίσως κάθε 5 μέρες το καλοκαίρι) και είναι καλύτερο να αφήνουμε το νερό να φτάσει βαθιά, ιδίως για φυτά όπως οι αζαλέες οι οποίες δεν πρέπει να βρίσκονται ποτέ σε ξερό χώμα. Tip: Ποτίστε τη βάση των φυτών παρά το φύλλωμα τους.

Ποτίζοντας το γκαζόν
Το γκαζόν ως γνωστό απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού και θα έπρεπε να αποφεύγεται στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας. Χρειάζεται γύρω στα 15 εκ. νερό τη βδομάδα. Τα αμμώδη εδάφη στεγνώνουν γρηγορότερα και θέλουν συχνότερο πότισμα, ενώ τα αργιλώδη κρατούν μεγαλύτερη υγρασία. Αν το έδαφος έχει κλίση ή είναι πολύ συμπυκνωμένο, ποτίστε με διακοπές για να αποροφηθεί καλύτερα το νερό. Όταν βλέπετε νερό να ρέει ελεύθερα σταματήστε, και ξεκινήστε πάλι όταν αποροφηθεί.

Ένας καλός τρόπος για να διατηρήσετε την υγρασία στο έδαφος των δέντρων των δέντρων και των φυτών είναι να τοποθετίσετε οργανικά υλικά στο έδαφος. Αυτό έχει και άλλα πλεονεκτήματα εκτός από τη διατήρηση της υγρασίας: διώχνει τα ζιζάνια, σταθεροποιεί τη θερμοκρασία εδάφους, ενισχύει το έδαφος με συστατικά και βελτιώνει το αισθητικό αποτέλεσμα. Μπορείτε να καλύψετε φυτά και δέντρα με ένα στρώμα 4-8 εκατοστών από οργανική ύλη. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πευκοβελόνες, άχυρο, φλοιό από κορμούς κωνοφώρων ή οτιδήποτε άλλο.

Πηγή
http://blog.ecologue.com/

Σόμπες βιομάζας για οικιακή χρήση στην Τανζανία

Eνας σιδεράς Κisangani και μια σόμπα βιομάζας που αυτοί κατασκευάζουν

Για πολύ καιρό στην Τανζανία χρησιμοποιούσαν για μαγείρεμα σόμπες κάρβουνου, οι οποίες στις κακά αεριζόμενες καλύβες της Τανζανίας, δημιουργούσαν συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και προβλήματα υγείας. Σε πολλές ηλικιωμένες γυναίκες το άσπρο τμήμα των ματιών γινόταν κόκκινο, και κάποιες από αυτές είχαν κατηγορηθεί μέχρι και για μαγεία.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμια Οργανισμό Υγείας η μόλυνση εσωτερικών χώρων είναι μεγαλύτερος κίνδυνος από την ελονοσία και τη φυματίωση για τις χώρες της Αφρικής και απειλεί εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά.
Τα οικονομικά προβλήματα αυτής της περιοχής αναγκάζουν τους κατοίκους να ψάχνουν έξυπνες και φτηνές λύσεις.
Ο Furaha Johnhaule αντικατέστησε την παλιά εστία της με μια καινούρια το 2007. Η παλιά αποτελούνταν από τρεις πέτρες που σχημάτιζαν ένα κύκλο όπου έμπαινε το κάρβουνο και ο καπνός έμενε μέσα στο δωμάτιο. Η νέα είναι μεταλλική . Μέσα σε 6 μήνες έπαψε να υποφέρει από το βήχα και τους πόνους στο στήθος και τα κόκκινα μάτια που την ταλαιπωρούσαν, ενώ ετοιμάζει το φαγητό σε πολύ λιγότερο χρόνο.
Η Johnhaule ζει στη Njombe μια πόλη στο νότια υψίπεδα της Τανζανίας, και μαγειρεύει , όπως όλες οι γυναίκες σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο εκτός του σπιτιού. Αγόρασε τη νέα της σόμπα από κάποιους τοπικούς σιδεράδες , τους Kisangani.
Oι Kisangani δημιούργησαν ένα νέο τύπο σόμπας αντικαθιστώντας το κάρβουνο με πριονίδι, δημιουργείται πολύ λιγότερος καπνός. Οι σόμπες εξωτερικά είναι μεταλλικές και εσωτερικά επενδυμένες με πηλό. Πριονίδια ή άλλα γεωργικά υπολείμματα χρησιμοποιούνται σαν πρώτη ύλη. Αν και η χρήση της βιομάζας είναι τόσο παλιά όσο και η φωτιά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι σόμπες είναι απλοϊκές.
Η Johnaule βρίσκει πριονίδια από έναν μαραγκό και ανανεώνει με αυτά τη σόμπα δύο φορές τη μέρα. Παράγει λιγότερο καπνό και μπορεί να βράσει το φαγητό, το νερό ή το τσάι της στο μισό χρόνο από τις παλιές. Πλέον οι σόμπες αυτές έχουν διαδοθεί στη γύρω περιοχή και έχουν πουληθεί 3.500 αφού οι Kisangani εξασφάλισαν μια δωρεά από μια βρετανική ΜΚΟ που ασχολείται με τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Μια ομάδα κατοίκων οργανώνει εργαστήρια όπου οι νέοι μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν τα εργαλεία και να κατασκευάζουν τις σόμπες. Η ομάδα ευαισθητοποιήθηκε για το περιβάλλον βλέποντας τις πλαγιές των γύρω λόφων να μένουν χωρίς δέντρα. Γνωρίζοντας την ποσότητα των δέντρων που πρέπει να κοπούν, σαν καύσιμη πρώτη ύλη για παράγωγή ενέργειας, για την παραγωγή των εργαλείων, ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα αναδασώσεων στους γυμνούς πλέον λόφους, με ενδημικά στην Τανζανία δέντρα.
Βορειότερα στην περιοχή Mwanza, κοντά στη λίμνη Βικτόρια εξελίσσεται ένα πρόγραμμα κατασκευής σπιτιών σε αγροτικές περιοχές, το Mwanza Rural Housing Project. Eκεί χρησιμοποιούν φωτιές από αγροτικά απόβλητα για να παράξουν τούβλα. Έτσι έχουν κατασκευάσει 100.000 σπίτια σε 70 χωριά που αλλιώς θα είχαν κατασκευαστεί από λάσπη. Επίσης οργανώνουν προγράμματα αναδάσωσης, ενημερώνουν τις γυναίκες πάνω σε θέματα σεξουαλικής υγιεινής και AIDS και εκπαιδεύουν τοπικούς παραγωγούς πώς να κατασκευάζουν και να πωλούν σόμπες. Σε μια περιοχή γνωστή για τους παράξενους σχηματισμούς γρανίτη, τα σπίτια από τούβλα που κατασκευάζει η MRHP είναι και αυτά μέρος του τοπίου.

Πηγή:
http://www.independent.co.uk/news/world/africa/tanzania-develops-low-carbon-economy-1521201.html